''परमेश्वरले जस्तोसुकै पापीला पनि क्षमा गर्नुहुन्छ,

तर दम र हव्वाला किन क्षमा दिनुभएन?''

 

बाइबलमा तपाईंले कुनै त्यस्तो व्यक्ति भेट्टाउनु हुन्छ जसले परमेश्वरसँग क्षमा मागेर पनि पाएन?  के आदम र हव्वाले क्षमा माग्दा पनि नपाएका हुन् र? परमेश्वरले तिनीहरूला क्षमा दिन इन्कार गर्नुभएको हो त?  दम र हव्वाला क्षमा नदिइएको होइन, बरु तिनीहरूले पश्चात्ताप नगरेको, तिनीहरूसँग क्षमा स्वीकार गर्न सक्ने हृदय नभएको, तिनीहरूले परमेश्वरला नै दोष लगाएको अवस्था बारे यो लेखमा चर्चा गरिनेछ।

पहिलो कुरो, दम र हव्वाले पश्चात्ताप गरेनन्। पश्चात्ताप गरेको भए, त्यही घडी तिनीहरूले क्षमा पाउँथे, तर तिनीहरूले पश्चात्ताप गरेनन्। फ्नो भूल स्वीकार गरेनन्।  वास्तविकता यो हो कि, पापको कारण तिनीहरूले क्षमा माग्ने त्यो बुद्धि र सुद्धी गुमाए। पापमा फँसेपछि गर्न नहुने काम गरेको महसुससमेत तिनीहरूले गर्न सकेनन्। यसकारण पापको समाधान खोज्नु र क्षमा माग्नुको साटो तिनीहरू परमेश्वरको उपस्थितिबाट लुके जब कि कोही पनि उहाँको उपस्थितिबाट लुक्न सक्दैन। पापले मानिसला लुक्ने बनाउँछ। भाग्ने बनाउँछ। त्यतिकै डराउने बनाउँछ। दम र हव्वामा डरले काम गर्यो। तिनीहरू लुके र भगडे भए!

     दोस्रो, पश्चात्ताप गर्नुको साटो, उल्टै परमेश्वरला दोष लाए। दम र हव्वाले फ्नो भूल स्वीकार गर्नुको साटो अरूला दोष्याए। अझ दुःखको कुरो त, दमले परमेश्वरला नै दोष लाए!  कसरी भन्नुहोला?  परमेश्वरले केरकार गर्नुहुँदा दमले भने, ‘‘जुन स्त्री तपांले मला मसँगै रहन भनी दिनुभएको थियो, त्यसैले मला त्यो रूखको फल दि र मैले खाएँ’’ (उत्पत्ति ३,१२)। अचम्मको रोप! त्यो पनि परमेश्वरमाथि!  दमले भन्न खोजेको के हो भने, ‘तपांले त्यो स्त्री मला नदिनुभएको मैले फल खाने नै थिइनँ!’ उहाँलाई नै दोष लाए। हव्वाले के गरिन् भन्ने कुरो हामीलाई थाहा छ। परमेश्वरसँग भूल स्वीकार गर्नुको साटो सर्पला दोष लाइन्। यिनीहरूले फ्नो गल्ती कति पनि महसुस गरेनन्। महसुस गरेको भए पक्कै क्षमा माग्नेथिए र मागेपछि नपाइने कुरै उँदैन।  तिनीहरूले क्षमा माग्दा पनि परमेश्वरले नदिनुभएको भए, ‘किन दिनुभएन भन्न सकिन्थ्यो, तर उल्टै तिनीहरूले अरूमाथि फ्नो दोष थोपर्ने काम गरे। यसकारण दम र हव्वाला किन क्षमा दिइएन भन्ने प्रश्न फै पनि असान्दर्भिक छ र यो तपांले सोध्नै नपर्ने प्रश्न हो।

तेस्रो कुरो, तिनीहरूले क्षमाको महत्त्व बुझेनन्। तिनीहरू क्षमाको महत्त्व बुझ्न नसक्ने अवस्थामा पुगे। मानँ, कुनै बच्चाले गल्ती गर्छ रे। फूले गल्ती गरेको छु भन्ने कुरो उसले बुझ्दैन भने उसला क्षमा दिनुको अर्थ केही लाग्दैन। गल्ती गरेको महसुस नगरेसम्म उसले त्यही गल्ती घरिघरि दोहोर्याइरहन्छ। बुबामाले क्षमा दिएर वा सहेर उसला केही फाइदा हुँदैन। दम र हव्वाको मामिलामा पनि ठीक त्यही नै भयो। उनीहरूले फ्नो पापला नै बुझेनन् भने परमेश्वरको क्षमाको कुनै माने थिएन।

थो, दम र हव्वा परमेश्वरजस्तै बन्न चाहे। यो सानो पाप थिएन। तिनीहरूले फल खाएको निहूँ झिकेर परमेश्वरले बबण्डर मच्चाउनुभएको होइन।  फल खान निषेध गर्नु भनेको साङ्केतिक रूपमा एउटा सीमारेखा कोर्नु हो त्यो सीमा नाघ्नु हुँदैनथ्यो, तर त्यो तिनीहरूले नाघे।  त्यो नाघ्नु नै फूला फैले सिध्याउनु हो। दम र हव्वा सृष्टि हुन् र तिनीहरू मानिस नै भएर रहनुपर्दथ्यो, तर शैतानको उक्साइमा परेर परमेश्वरजस्तै बन्ने लालचमा फँसे। यसकारण तिनीहरूको पाप डरलाग्दो थियो।

     पाँचौँ, दम र हव्वाको पाप गम्भीर थियो। यो मृत्युमा पुर्याउने पाप थियो। निषेधित फल खाएको खण्डमा तिमीहरू मर्नेछ भनेर पहिले नै चेताउनी दिइएको थियो। चेताउनी दिँदादिँदै पनि तिनीहरूले जानीजानी परमेश्वरको विरुद्ध पाप गरेका थिए।  यो अञ्जानमा गरिएको पाप थिएन। मानिसमा पापको माध्यमबाट मृत्यु छिरिसकेको थियो, यसला सजिलोसँग सुधार्न सकिँदैनथ्यो। यिनीहरूला पुनस्थापना गर्नको लागि सबैभन्दा पहिला उनीहरूले गरेको पाप बारे ज्ञान दिनु थियो। पापको विषयमा ज्ञान दिनको लागि लामो प्रक्रिया अपनाउनु पर्यो, जसको लागि व्यवस्था दिइयो। व्यवस्थाले पापको ज्ञान दियो र थोरै समयको लागि भए पनि पापक्षमा हुने बलिदानको व्यवस्था दिइयो। साथमा परमेश्वरकहाँ डोर्याउने अगमवक्ताहरू पनि दिइए।  पापको ज्ञान पाएपछि कालन्तरमा क्षमाको लागि अन्तिम उपाय तोकियो, त्यो उपाय येशूमा निश्चित गरियो। यसरी सजिलैसँग क्षमा नहुने मानिसको पापला परमेश्वर फैले टुङ्गो लाउन निकै लामो समय लाग्यो।

 

निष्कर्ष

हामीले विश्वास गरेको परमेश्वर क्षमा नदिने परमेश्वर हुनुहुन्न। उहाँले क्षमा नदिनुभएका कुनै व्यक्ति म बाइबलमा भेट्टाउँदिनँ। यहाँसम्म कि यहूदा इस्करियोतले पनि क्षमा मागेको भए पाउँथ्यो, तर माग्दै नमागेपछि पाउने कुरो भएन।  याद गर्नुस्, क्षमा माग्नैपर्छ। मागेपछि सित्तैँमा दिइन्छ, तर यो नमागीकन परमेश्वरले त्यतिकै हामीलाई थोपरिदिनुहुन्न।

परमेश्वर क्षमाशील हुनुभएको कारण दम र हव्वाबाट सारा मानव जातिमा फैलिएको पापला सदाको लागि मेटाउने योजना गर्नुभयो, जसको लागि एक जना उद्धारकर्ताको विषयमा घोषणा गर्नुभयो। लेखिएको छ, ‘‘तेरो र स्त्रीको बीचमा, र तेरो सन्तान र स्त्रीको सन्तानको बीचमा म दुश्मनी हिलिदनेछु। त्यसले तेरो शिर कुच्च्याउनेछ, र तैंले त्यसको कुर्कुच्चो डस्नेछस्’’ (उत्पत्ति ३,१५)। यहाँ प्रतिज्ञा गरिएअनुसार, स्त्रीको सन्तानले शैतानको शिर कुच्याउनुपर्दथ्यो।  हामी सबैला थाहा भएकै कुरा हो कि पुरुषविना स्त्रीले मात्र सन्तान जन्माउन सक्दैन, तर उत्पत्ति ३,१५ले पुरुषको संसर्गविना जन्मने एउटा सन्तानको विषयमा बताएको छ। त्यो स्त्रीको सन्तान भएर जन्मने अरू कोही नभएर येशू नै हुनुहुन्छ, अर्थात् कन्या मरियमको कोखबाट पवित्र आत्माद्वारा जन्मनुभयो। त्यो क्षमाको योजना येशूमा एर पूरा भयो किनकि प्रतिज्ञा गरिएको स्त्रीको सन्तान उहाँ नै हुनुहुन्छ।

     क्षमा पाउनको लागि क्षमा मागिएको हुनुपर्छ। मागिएन भने दिइँदैन र नमागीकन दिने हो भने त्यो क्षमाको कुनै मूल्य हुँदैन। अरूले मागेर हुँदैन। सम्बन्धित व्यक्तिले मागेको हुनुपर्छ। क्षमा दिइएपछि स्वीकार गर्ने हृदय पनि हुनुपर्छ। दम र हव्वासँग क्षमा स्वीकार गर्ने हृदय नै थिएन।

दम र हव्वाप्रति परमेश्वर कठोर हुनुभएन। विचार गर्नुस् त, तिनीहरू नाङ्गै थिए।  नग्नताला सही ढङ्गले ढाक्ने सोचसमेत तिनीहरूको दिमागमा थिएन। त्यो नग्नता ढाक्नला पशु मारेर छालाको वस्त्र पहिराउने काम परमेश्वर फैले गर्नुभयो। तिनीहरूको नग्नता ढाक्नला पशु मारिनुपर्यो जसले अनन्त बलिदान र पाप क्षमाको खाँचो औँल्यायो। परमेश्वरले तिनीहरू पापी भए पनि वास्ता गर्नुभयो।

            यसकारण परमेश्वरले दम र हव्वाला क्षमा नै दिनुभएन भन्ने ठाउँ छैन। तिनीहरूले पाप गर्नेबित्तिकै क्षमा मागेको भए क्षमा दिउँ कि नदिउँ भनेर उहाँले पक्कै पनि सोच्नुहुन्नथ्यो।  एक सेकेण्ड पनि नलगाकन तुरुन्त क्षमा दिनुहुन्थ्यो।  म यो किन भन्दैछु? वचनमा लेखिएको छ, ‘‘यदि हामीले फ्न पापहरू स्वीकार गर्यँ भने उहाँले हाम्रा पाप क्षमा गर्नुहुन्छ, र सबै अधर्मबाट हामीला शुद्ध पार्नुहुन्छ, किनकि उहाँ विश्वासयोग्य र धर्मी हुनुहुन्छ। यदि हामीले पाप गरेका छैनँ भनी हामी भन्छँ भने हामी उहाँला झूटा तुल्याउँछँ, र उहाँको वचन हामीमा हुँदैन’’ (१यूहन्ना १,९१०)।

Share

Your encouragement is valuable to us

Your stories help make websites like this possible.